Onvrijwillige zorg is zorg waarmee de cliënt of zijn vertegenwoordiger niet mee instemt. Ook zorg waarmee de vertegenwoordiger heeft ingestemd, maar waartegen de cliënt zich verzet valt onder onvrijwillige zorg. Een onbedoeld bijeffect van onvrijwillige zorg is dat de vrijheid van de cliënt wordt beperkt. Meestal zetten professionals onvrijwillige zorg namelijk in met goede bedoelingen. Bijvoorbeeld om dwalen en ‘risico op vallen’ te voorkomen. Bij cliënten met dementie kan verder sprake zijn van onbegrepen gedrag. Dit kan de hulp bemoeilijken bij dagelijkse handelingen zoals het wassen en het innemen van medicijnen.

Het toepassen van onvrijwillige zorg kan een inbreuk op de privacy van de cliënt betekenen. Ook kan het gebruik van onvrijwillige zorg door de cliënt als heftig worden ervaren, bijvoorbeeld bij fixerende maatregelen zoals een onrustband. Het is voor medewerkers in de zorg daarom altijd belangrijk om eerst te kijken of er geen alternatieven zijn. Sinds 1 januari 2020 ben je als professional daartoe zelfs verplicht met het ingaan van de Wet zorg en dwang (Wzd). Deze wet gaat uit van ‘Nee, tenzij…’